Poezieroute Gorinchem

37. In Memoriam Patris – Ida Gerhardt

Het laatste gedicht van Gerhardt in de Poëzieroute. Een herinnering aan de stad, maar vooral aan haar vader Dirk. Het gezin was een jaar voor Ida’s geboorte in 1905 naar Gorinchem verhuisd, omdat hij er directeur werd van de toenmalige ambachtsschool. Het rivierenlandschap waarin Ida Gerhardt opgroeide, zou haar een leven lang blijven inspireren. De band met haar vader was - in tegenstelling tot die met haar moeder - zeer hecht. Ida Gerhardt werd in deze straat geboren. Haar geboortehuis staat er al lang niet meer.

IN MEMORIAM PATRIS

Mijn vader heeft de waterlaarzen aan.
Wij samen zijn de Lekdijk afgekomen.
Ik ben voor mijn verjaardag meegenomen:
hij moest vandaag bij het gemaal langsgaan.

Gemaal: dat is je vader horen noemen
die vreemde woorden van een andere taal
als hij de waterstand leest van de schaal;
te ademen in het onbenoembaar zoemen
dat gonzend omgaande aanwezig is.
En, niets te zeggen als hij bezig is:

'Dàt is een man, daar kun je staat op maken.'
Als op de zaken orde is gesteld
doen wij op huis aan. Een lucht van geweld:
Gorcum ligt al door wolken overkraagd.
Geen noodweer en geen wereld kan mij raken
als hij, het laatste stuk, mij op de schouders draagt.

Locatie

Vanaf gedicht 36We lopen terug naar de binnenstad. Terug door de Arkelpoort de Arkelstraat in, tot de kruising met de Haarstraat. Op deze hoek ziet u aan uw rechterhand een groot wit pand. Op de muur ziet u nog een gedicht van Ida Gerhardt.

Klik hier voor de routebeschrijving

Gesproken woord

Klik op de playknop om het gedicht te beluisteren